Tudo bem?
Blijf op de hoogte en volg Sanne
13 April 2014 | Brazilië, Holambra
Olá! Tudo bem?
Dit zinnetje zeg ik zo’n 50 keer op een dag.. :)
Inmiddels zijn we alweer wat weken verder en is het hoog tijd voor een nieuw reisverslag. Ik ben hier al weer een maand! Het gaat echt heel snel, al heb ik al zoveel meegemaakt dat het soms voelt alsof ik hier al maanden ben ;).
Ik vermaak me hier heel goed en heb al aardig mijn draai gevonden. Ook mijn Portugees gaat vooruit. Al moet Petra nog veel voor mij vertalen, toch begrijp ik steeds vaker waar het over gaat en weet ik mezelf naar de kinderen uit te drukken. De standaard zinnetjes en woorden (knuffel, kus, wachten, stoppen, plassen, moet ik helpen etc.) ken ik in ieder geval en die komen goed van pas haha. De kinderen helpen mij gelukkig ook goed. Als ik iets niet begrijp schreeuwen ze bijvoorbeeld het woord in mijn oor, alsof ik het niet goed heb verstaan ;).
Van maandag t/m vrijdag ben ik elke dag op het project. Meestal bedenk ik de dag van te voren naar welk huis ik ga en wat ik ga doen. Ik help de medewerkers met hun klusjes maar doe voornamelijk veel leuke dingen met de kinderen. Eigenlijk wissel ik meestal het babyhuis en het kleine jongenshuis af, omdat ik die twee huizen het leukste vind. De kinderen van het babyhuis leer ik allemaal liedjes en dansjes, ze kennen nu bijvoorbeeld de Nederlandse tekst van Tsjoe tsjoe wa al uit hun hoofd. Ook knutselen, gat in de weg, hondje spelen en foto’s maken met mijn camera vinden ze erg leuk. De helft van de gemaakte foto’s kan ik ’s avonds weer wissen, tenzij ik foto’s van de lucht, het gras, een arm etc. mooi vind ;). Als er geen echte camera voor handen is, wordt een deksel gebruikt waarmee ‘foto’s’ gemaakt worden. Ik moet dan poseren en kan zelfs de foto ‘terug kijken’ met één druk op de knop. Haha soms moet ik echt zo hard lachen!
De jongens van het kleine jongenshuis zijn ook echt fantastisch. De hele dag krijg ik duizend knuffels terwijl het allemaal van die kleine stoertjes zijn. Engels leren, rekenen, liedjes leren, ver springen, bal spelletjes, ze vinden het allemaal leuk! Mijn pedagogische vaardigheden worden ook al aardig op de proef gesteld, zo moest ik laatst twee jochies uit elkaar trekken die met elkaar aan het vechten waren en op mijn beste Portugees zeggen dat ze hun excuses moesten aanbieden. Gelukkig begrepen ze het haha.
Dat ik het babyhuis en de kleine jongens het leukst vind wil niet zeggen dat ik geen contact met de andere kinderen van het project heb. Het is één groot terrein dus als we buiten zijn (de hele dag dus) kom ik ook de andere kinderen tegen die mee doen met de spelletjes etc. Met één meisje van het tienermeidenhuis oefen ik steeds haar Engelse huiswerk. Ook stijl ik haar van de meiden of vlecht het in.
Dit laatste kan alleen een poosje niet meer, want ik heb een kreupele vinger! Vorige week heb ik 3 vingers tussen Petra’s poortdeur gekregen. Het gevolg is dat mijn middelvinger nu een blauwe nagel heeft en dat ik de hele vinger niet meer kan bewegen. Hij doet zeer en omdat ik linkshandig ben is dit echt super irritant! Afgelopen weekend ben ik er mee naar de dokter geweest en is er een scan gemaakt omdat ze dachten dat hij gebroken was, maar gelukkig was dat niet het geval. In Nederland kom ik nooit bij de dokter, maar ach ik moet hier toch ook wat te beleven hebben ;). Wat diezelfde dag gebeurde is dat de auto die voor ons reed over de kop vloog op het zandpad vanaf het project. De auto lag op de kop en hij was helemaal total loss. Heftige shizzle dus! Ik durfde eigenlijk niet zo goed te kijken, maar gelukkig was de vrouw die in de auto zat bij kennis. De auto na ons heeft de ambulance gebeld (wij wisten het nummer niet) en later hoorden we dat ze de dag er na gelukkig weer thuis was.
Twee weken geleden zijn Petra en ik met de bus naar Ritapolis (staat Minas Gerais) gegaan om daar de opening van een afkickcentrum, opgericht door Nederlanders, mee te maken. De heenreis was 15 uur, de terugreis 12 uren. Pff lange zit! Wel was het mooi om mee te maken en te helpen. De omgeving en de natuur was ook echt prachtig. De eerste vogelspin heb ik ‘s avonds gezien. Gelukkig wel een dode, maar om te bedenken dat die gewoon daar rondlopen… Ook de papegaaien zijn inmiddels gespot, gelukkig wel levend. Verder (oke Wiets nu moet ik even lachen, inside joke) is het heel bijzonder om gewoon tussen de palm-, bananen-, mango-, avocado en sinaasappelenbomen te leven :).
Wanneer ik niet op het project ben doen we allemaal leuke dingen. Bijvoorbeeld pastel (soort kaassouflé waar je allemaal dingen in kunt bestellen) eten met jongeren van de kerk, muziek maken, naar verschillende afkickcentra met de kerk, naar de jeugddiensten gaan van zowel de kerk in Holambra als in Campinas en gelukkig skype ik ook heel veel met vriendinnen en familie!
Naast de leuke dingen gebeuren er soms ook minder leuke dingen als we terug komen van het project. Afgelopen week zijn we ’s avonds met zo’n 5 auto’s twee weggelopen meisje wezen zoeken. De vorige keer dat zij weg liepen zijn er allemaal nare dingen met ze gebeurd waardoor we extra ongerust waren. Petra en ik vonden de meisjes toen ze stonden te liften, echter rende één van de twee weer opnieuw weg dus we konden maar één meisje terug mee nemen naar het project. Later die avond hoorden we dat het andere meisje gevonden was dus die is gelukkig ook weer teruggebracht.
Al met al kan ik zeggen dat het heel erg leuk hier is! Ik geniet van het mooie weer, de fantastische kinderen en ook héél erg van het relaxte leven hier. Merk dat ik nog steeds wel moeite heb om niét te willen plannen en echt in het moment te leven, maar ik heb nog dik 3 maanden om het goed te leren… ;)
Vanmiddag gaan we een taartje eten in het centrum, om de verjaardag van mijn vader te vieren (ja elke mogelijkheid om taartjes te eten wordt hier aangegrepen :)). Binnenkort wil ik gaan skydiven en in mijn laatste week in Brasil ga ik nog naar Rio de Janeiro! Super leuk. Eerst maar eens kijken of ik wel langer dan 3 maanden kan blijven in Brasil. Omdat ik langer dan 3 maanden blijf moet ik namelijk per extra dag 8 reaal betalen, of ik beland in de gevangenis. Gelukkig leven mensen hier in het moment en stress je niets, dus no worries......
Veel liefs vanuit Brasil! XX
Dit zinnetje zeg ik zo’n 50 keer op een dag.. :)
Inmiddels zijn we alweer wat weken verder en is het hoog tijd voor een nieuw reisverslag. Ik ben hier al weer een maand! Het gaat echt heel snel, al heb ik al zoveel meegemaakt dat het soms voelt alsof ik hier al maanden ben ;).
Ik vermaak me hier heel goed en heb al aardig mijn draai gevonden. Ook mijn Portugees gaat vooruit. Al moet Petra nog veel voor mij vertalen, toch begrijp ik steeds vaker waar het over gaat en weet ik mezelf naar de kinderen uit te drukken. De standaard zinnetjes en woorden (knuffel, kus, wachten, stoppen, plassen, moet ik helpen etc.) ken ik in ieder geval en die komen goed van pas haha. De kinderen helpen mij gelukkig ook goed. Als ik iets niet begrijp schreeuwen ze bijvoorbeeld het woord in mijn oor, alsof ik het niet goed heb verstaan ;).
Van maandag t/m vrijdag ben ik elke dag op het project. Meestal bedenk ik de dag van te voren naar welk huis ik ga en wat ik ga doen. Ik help de medewerkers met hun klusjes maar doe voornamelijk veel leuke dingen met de kinderen. Eigenlijk wissel ik meestal het babyhuis en het kleine jongenshuis af, omdat ik die twee huizen het leukste vind. De kinderen van het babyhuis leer ik allemaal liedjes en dansjes, ze kennen nu bijvoorbeeld de Nederlandse tekst van Tsjoe tsjoe wa al uit hun hoofd. Ook knutselen, gat in de weg, hondje spelen en foto’s maken met mijn camera vinden ze erg leuk. De helft van de gemaakte foto’s kan ik ’s avonds weer wissen, tenzij ik foto’s van de lucht, het gras, een arm etc. mooi vind ;). Als er geen echte camera voor handen is, wordt een deksel gebruikt waarmee ‘foto’s’ gemaakt worden. Ik moet dan poseren en kan zelfs de foto ‘terug kijken’ met één druk op de knop. Haha soms moet ik echt zo hard lachen!
De jongens van het kleine jongenshuis zijn ook echt fantastisch. De hele dag krijg ik duizend knuffels terwijl het allemaal van die kleine stoertjes zijn. Engels leren, rekenen, liedjes leren, ver springen, bal spelletjes, ze vinden het allemaal leuk! Mijn pedagogische vaardigheden worden ook al aardig op de proef gesteld, zo moest ik laatst twee jochies uit elkaar trekken die met elkaar aan het vechten waren en op mijn beste Portugees zeggen dat ze hun excuses moesten aanbieden. Gelukkig begrepen ze het haha.
Dat ik het babyhuis en de kleine jongens het leukst vind wil niet zeggen dat ik geen contact met de andere kinderen van het project heb. Het is één groot terrein dus als we buiten zijn (de hele dag dus) kom ik ook de andere kinderen tegen die mee doen met de spelletjes etc. Met één meisje van het tienermeidenhuis oefen ik steeds haar Engelse huiswerk. Ook stijl ik haar van de meiden of vlecht het in.
Dit laatste kan alleen een poosje niet meer, want ik heb een kreupele vinger! Vorige week heb ik 3 vingers tussen Petra’s poortdeur gekregen. Het gevolg is dat mijn middelvinger nu een blauwe nagel heeft en dat ik de hele vinger niet meer kan bewegen. Hij doet zeer en omdat ik linkshandig ben is dit echt super irritant! Afgelopen weekend ben ik er mee naar de dokter geweest en is er een scan gemaakt omdat ze dachten dat hij gebroken was, maar gelukkig was dat niet het geval. In Nederland kom ik nooit bij de dokter, maar ach ik moet hier toch ook wat te beleven hebben ;). Wat diezelfde dag gebeurde is dat de auto die voor ons reed over de kop vloog op het zandpad vanaf het project. De auto lag op de kop en hij was helemaal total loss. Heftige shizzle dus! Ik durfde eigenlijk niet zo goed te kijken, maar gelukkig was de vrouw die in de auto zat bij kennis. De auto na ons heeft de ambulance gebeld (wij wisten het nummer niet) en later hoorden we dat ze de dag er na gelukkig weer thuis was.
Twee weken geleden zijn Petra en ik met de bus naar Ritapolis (staat Minas Gerais) gegaan om daar de opening van een afkickcentrum, opgericht door Nederlanders, mee te maken. De heenreis was 15 uur, de terugreis 12 uren. Pff lange zit! Wel was het mooi om mee te maken en te helpen. De omgeving en de natuur was ook echt prachtig. De eerste vogelspin heb ik ‘s avonds gezien. Gelukkig wel een dode, maar om te bedenken dat die gewoon daar rondlopen… Ook de papegaaien zijn inmiddels gespot, gelukkig wel levend. Verder (oke Wiets nu moet ik even lachen, inside joke) is het heel bijzonder om gewoon tussen de palm-, bananen-, mango-, avocado en sinaasappelenbomen te leven :).
Wanneer ik niet op het project ben doen we allemaal leuke dingen. Bijvoorbeeld pastel (soort kaassouflé waar je allemaal dingen in kunt bestellen) eten met jongeren van de kerk, muziek maken, naar verschillende afkickcentra met de kerk, naar de jeugddiensten gaan van zowel de kerk in Holambra als in Campinas en gelukkig skype ik ook heel veel met vriendinnen en familie!
Naast de leuke dingen gebeuren er soms ook minder leuke dingen als we terug komen van het project. Afgelopen week zijn we ’s avonds met zo’n 5 auto’s twee weggelopen meisje wezen zoeken. De vorige keer dat zij weg liepen zijn er allemaal nare dingen met ze gebeurd waardoor we extra ongerust waren. Petra en ik vonden de meisjes toen ze stonden te liften, echter rende één van de twee weer opnieuw weg dus we konden maar één meisje terug mee nemen naar het project. Later die avond hoorden we dat het andere meisje gevonden was dus die is gelukkig ook weer teruggebracht.
Al met al kan ik zeggen dat het heel erg leuk hier is! Ik geniet van het mooie weer, de fantastische kinderen en ook héél erg van het relaxte leven hier. Merk dat ik nog steeds wel moeite heb om niét te willen plannen en echt in het moment te leven, maar ik heb nog dik 3 maanden om het goed te leren… ;)
Vanmiddag gaan we een taartje eten in het centrum, om de verjaardag van mijn vader te vieren (ja elke mogelijkheid om taartjes te eten wordt hier aangegrepen :)). Binnenkort wil ik gaan skydiven en in mijn laatste week in Brasil ga ik nog naar Rio de Janeiro! Super leuk. Eerst maar eens kijken of ik wel langer dan 3 maanden kan blijven in Brasil. Omdat ik langer dan 3 maanden blijf moet ik namelijk per extra dag 8 reaal betalen, of ik beland in de gevangenis. Gelukkig leven mensen hier in het moment en stress je niets, dus no worries......
Veel liefs vanuit Brasil! XX
-
13 April 2014 - 19:53
Mem:
Wat een prachtig verhaal weer...Krijg zo wel een indruk hoe alles daar gaat...en door het skypen voelt het wel lekker dicht bij!!
Van dat gevangenis verhaal word ik niet vrolijk van maar jij bent een goede regelneef dus dat zal wel goed komen!!
xxxxxx mem -
13 April 2014 - 19:53
Mem:
Wat een prachtig verhaal weer...Krijg zo wel een indruk hoe alles daar gaat...en door het skypen voelt het wel lekker dicht bij!!
Van dat gevangenis verhaal word ik niet vrolijk van maar jij bent een goede regelneef dus dat zal wel goed komen!!
xxxxxx mem -
13 April 2014 - 22:00
Marije:
Aaaaah vet leuk verhaal weer! Moest af en toe bijna hardop lachen om je grappen haha ;) Maar fijn dat het daar zo goed gaat en dat je het naar je zin hebt!!! Rustig aan en tot snel op skype!! Succes morgen weer, maar geniet eerst nog lekker van de zondag! Ik zal zo op bed ;)! Dikke tut vanuit Groningen!! xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
14 April 2014 - 09:41
Marlou:
zo leuk om te lezen Sannuh! Gaan we gauw skypen? Ik ben blij dat je het zo leuk hebt en om de manier waarop je je verhalen vertelt! prachtig haha! Dikke kus en ik ben jaloers! liefs vanaf BJZ :( -
15 April 2014 - 17:06
Stefany:
Ah San, al een maand weer?! Wat gaat dat snel! Aan de andere kant klinkt drie maand nog veel te lang voor je terug komt.. :(
Maar super mooi verhaal weer en wat maak je veel mee! En super leuk dat je naar Rio de Janeiro gaat!
Ik zit alweer te wachten op je volgende update en hopelijk binnenkort weer skypen!!
xxx -
16 April 2014 - 10:11
Marije S.:
Lieve Sanne!
Wat een prachtig reisverslag weer. Erg leuk om op deze manier op de hoogte te blijven! Wat fijn dat je het naar je zin hebt en dat je met zoveel dingen bezig bent. Super ook dat je afsluit in Rio de Janeiro! Wat zal het mooi zijn om een bezoek te brengen aan die stad :-)
Geniet met volle teugen meid!! Ongelooflijk hoe snel de tijd voorbij vliegt... tot op skype!
Heel veel liefs uit Zwolle -
04 Mei 2014 - 14:41
Corrie Horrel:
hoi lieve San,
Pake en beppe logeren hier nu en we hebben net je you tube filmpje bekeken. Wat een prachtig meisje die dat liedje zo mooi zingt. Beppe zegt steeds : wat fijn dat Sanne het zo naar de zin heeft. Het is echt heel leuk je verhalen te lezen. Beppe vond het ook leuk dat je je brieven hebt ontvangen. Judith heeft vandaag Oekraiens eten gemaakt in de kerk, dat hebben we net gegeten.
Nog heel fijne weken, geniet maar volop!
liefs, Beppe, Pake, Piet, Corrie, Miriam, Judith -
14 Mei 2014 - 22:22
Mem:
...daar ben ik weer eens. Elke keer zulke mooie foto,s van je! Heerlijk om te weten dat je zoooooo geniet, De kindertjes hangen letterlijk aan je lippen!!
Je bent er nu 2 maanden maar het zal vast langer voelen!!
xxxxxxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
